برای مدیریت تردد و فشردگی خاک در مزرعه نیاز است تنش وارد شده به خاک در اثر عبور تایر ماشین تا سطحی کمتر از ظرفیت باربری خاک (تنش پیش تراکم، σ pc) کنترل شود تا تردد ماشین باعث افزایش تراکم نگردد. تنش پیش تراکم تابعی است در درجه ی اول از رطوبت خاک و در درجه ی دوم از بافت خاک. هدف اصلی از این مطالعه، توسعه ی یک الگوریتم تجربی-تحلیلی برای پیش بینی روز انه ی تنش پیش تراکم خاک در مزرعه ای در دانشگاه شهرکرد است. تحلیل های آماری نشان می دهد که با استفاده از متغیرهای هواشناسی هر سال شامل داده های بارش همان روز و روز قبل، دما، تابش و سرعت باد می توان تغییرات رطوبت خاک را به خوبی پیش بینی کرد (85/0 R2 = و % 3/3 (RMSE=. برای تعیین ارتباط بین رطوبت خاک و تنش پیش تراکم، نمونه های خاک در سه سطح چگالی ظاهری 15/1، 22/1 و Mg m-3 3/1 و چهار سطح رطوبتی 10، 15، 20 و 25 درصد وزنی در آزمایشگاه تهیه و روی آنها آزمون فشار گام به گام تک محوری محصور اجرا شد. تنش پیش تراکم از نقطه ی بیشینه ی انحنای منحنی لگاریتم تنش-نسبت پوکی با تحلیل تابع گمپرتز تخمین زده شد. با استفاده از مدل تحلیلی ایلبانا و ویتنی و با ارتباط تجربی بین شاخص مخروط و تنش پیش تراکم، پیش بینی تنش پیش تراکم از یک بافت خاک به کلیه ی بافت ها تعمیم داده شد. نتایج بررسی ها نشان می دهد که این مدل تحلیلی اثر رطوبت را در تغییر تنش پیش تراکم به خوبی بیان می کند. الگوریتم طراحی شده در این مطالعه مd تواند در مدیریت و تردد ماشین و تعیین روزهای تردد پذیر هر سال زراعی استفاده شود.

رفتار تنش-نسبت نسبت تخلخل خاک های دارای ساختار هم در مقیاس نیمه لگاریتمی و هم در مقیاس لگاریتمی کامل، غیرخطی می باشد به گونه ای که امکان بیان رفتار این گونه خاک ها با یک خط در مقیاس لگاریتمی یا نیمه لگاریتمی امکان پذیر نمی باشد. همچنین یکی از پارامترهای تعیین کننده در بیان رفتار خاکها، تنش پیش تحکیمی می باشد. دستخورگی نمونه ها باعث می شود شکستگی نمودار تنش-نسبت نسبت تخلخل در محل فشار پیش تحکیمی محو و تعیین دقیق فشار پیش تحکیمی از نمودارهای تنش-نسبت تخلخل مشکل شود. ازطرفی با توجه به تقعر منحنی تنش-نسبت نسبت تخلخل خاک های دارای ساختار، روشهای مرسوم برای تعیین فشار پیش تحکیمی این خاکها کاربرد ندارند. در این تحقیق براساس نتایج آزمایشگاهی، مدلی برای تراکم پذیری و گسیختگی حجمی خاکهای دارای ساختار ارائه شده که براساس تئوری حالت آشفتگی بوده و فقط از یک منحنی پیوسته برای بیان رفتار خاک هم درحالت پیش تحکیمی و هم در حالت عادی تحکیمی استفاده شده است. منحنی های تنش-نسبت نسبت تخلخل خاک در سطح تنش بسیار پایین در شرایط پیش تحکیم یافته با ساختار به نسبت سالم و سطح تنش بسیار بالا در شرایط عادی تحکیمی بعد از تخریب کامل ساختار، بعنوان مجانب های مدل ارائه شده استفاده شده است. با استفاده از یک تابع حالت مشابه سیگموئید، انتقال رفتار خاک از حالت پیش تحکیمی به حالت عادی تحکیمی شبیه سازی شده است. تابع حالت ارائه شده براساس فشار پیش تحکیمی و شاخص دستنخورگی می باشد که با تعیین آن، فشار پیش تحکیمی نیز بصورت تحلیلی مشخص می شود. مقایسه نتایج مدل ارائه شده با مدلهای دیگر قابلیت های مدل ارائه شده را نشان می دهد.

فصل مشترک بین بتن و ملات تعمیری از اهمیت فراوانی برخوردار است. جمع شدگی و عدم تراکم صحیح ملات باعث ایجاد حفره ها و در نتیجه افت چسبندگی می شود. لذا در این نوشتار با به کارگیری آزمون های «انتقال اصطکاک» و «کشیدن از سطح» و همچنین عکسبرداری و تحلیل با میکروسکوپ الکترونی روبشی و الگوی پراش اشعه ی ایکس، تأثیر الیاف پلی پروپیلن و پیش فشار، بر مقاومت چسبندگی برشی و کششی بین ملات و بتن بررسی شده است. همچنین با ارزیابی مقاومت فشاری ملات ها به صورت درجا، نمودارهای کالیبراسیون رسم و معادلات برای تبدیل نتایج آزمون های فوق به مقاومت فشاری ملات های مسلح به الیاف ارائه شده است. در ادامه نحوه ی توزیع تنش ها و شکست در ملات با نرم افزار آباکوس مدل سازی شد. نتایج حاصله بیانگر تأثیر مثبت پیش فشار و الیاف بر چسبندگی است. همچنین همبستگی بالایی بین آزمون های درجا و آزمایشگاهی مشاهده شد.

مقدمه: بیان لزوم عمل جراحی توسط پزشک به بیمار و انتقال بیمار به اتاق عمل فرایندی اضطراب آوراست، از طرف دیگر مشاهده فضای اتاق عمل، تجهیزات و ابزار آلات نیز مزید بر علت خواهد بود. تعیین شاخص استرس قلبی می تواند بعنوان یک معیار در ارزیابی اثرات استرس قبل از عمل و در طی القا و نگهداری بیهوشی باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه 40 نفر در محدوده سنی 80-60، مورد مطالعه قرار گرفته و همه آنها تحت پروستاتکتومی از طریق شکم قرار گرفتند. بیماران به دو گروه A و B تقسیم شدند. این مطالعه به صورت یک سو کور انجام گرفت. در گروه A شاخص استرس قلبی (Cardiac Stress Index) و در گروه B تغییرات RPP مورد ارزیابی و اندازه گیری قرار گرفت.نتایج: میانگین CSI در مراحل قبل از القای بیهوشی، بعداز القا، قبل از برش جراحی و در ریکاوری به ترتیب 60.25±5.57، 63.05±5.54، 55.75±4.78 و 67.65±4.83 بوده اند که با هم اختلاف معنی داری نداشته اند. میانگین RPP در مراحل چهار گانه فوق به ترتیب 10.15±0.44، 9.9±0.69، 6.8±0.36 و 9.2±0.61 بود که تفاوت معنی داری بین RPP قبل از القای بیهوشی و قبل از برش جراحی مشاهده گردید (P<0.0001).بحث: در این مطالعه ملاحظه می شود که در عمل جراحی غیر قلبی هم حتی در مرحله قبل از عمل نیز میزان استرس در بیماران بالا بوده است. تست غیر تهاجمی شاخص استرس قلبی یا CSI در 60 % بیماران در محدوده پنجاه الی صد بوده که نیاز به مداخله دارد.این رقم در مورد شاخص RPP بخوبی واضح نبوده و با CSI مطابقت ندارد که این بدان معنی می باشد که شاخص CSI بیشتر و بهتر توانسته است میزان استرس موجود را نشان بدهد.

سابقه و هدف: از مهم ترین مشکلات دوران بارداری، پراکلامپسی است که می تواند منجر به بروز عوارض و مرگ و میر در مادر، جنین و نوزاد شود. تشخیص زودرس پراکلامپسی، از مهم ترین اقدامات در مراقبت های پرناتال می باشد. این مطالعه به منظور تعیین ارزش تشخیصی فشار خون متوسط شریانی در سه ماهه دوم بارداری در پیشگویی پراکلامپسی در مراکز بهداشتی درمانی شهر بابل انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه از نوع بررسی قدرت تشخیصی آزمون بوده و بر روی 240 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر بابل از مهرماه 1379 لغایت مهرماه 1382 انجام شد. فشار خون متوسط شریانی در هفته های 13 الی 26 بارداری حداقل دوبار ثبت گردید و از هفته 28 بارداری تا زمان زایمان، حداقل 3 بار فشار خون و میزان پروتئینوری تعیین و تا 24 ساعت بعد از زایمان از نظر بروز پراکلامپسی پی گیری شدند. فشار خون متوسط شریانی در سه ماهه دوم بارداری برای پیشگویی پراکلامپسی، با استفاده از سطح زیر منحنی ROC مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: ارتباط مثبت و معنی داری بین افزایش میانگین MAP در سه ماهه دوم (> 85 و mm / hg > 90) با بروز پراکلامپسی وجود داشت. در صورت MAP > 85، ارزش پیشگویی منفی 96.2 درصد، ارزش پیشگویی مثبت 41.4 درصد، حساسیت 66.7 درصد و ویژگی آزمون 89.9 درصد بود. در صورت MAP > 90، ارزش پیشگویی منفی 95.3 درصد، ارزش پیشگویی مثبت 58.8 درصد، حساسیت 55.6 درصد و ویژگی آزمون 95.9 درصد بود. استنتاج: با توجه به یافته های تحقیق، استفاده از MAP سه ماهه دوم > 85 وmm / hg > 90 می تواند در پیشگویی پراکلامپسی مفید باشد. توصیه می شود که در مراقبت های پرناتال MAP سه ماهه دوم بارداری در پرونده های بهداشتی ثبت گردد.

هدف: تغییر استراتژی کنترل تعادل در افراد استئوپروتیک و تمرکز بر استراتژی هیپ و همچنین تغییرات وضعیتی ایجاد شده ممکن است بر جابه جایی مرکز فشار موثر باشد. این مطالعه با هدف مقایسه شاخص های پایداری ایستا در زنان یائسه سالم، استئوپنیک و استئوپروتیک انجام شد.روش ها: 71 زن یائسه داوطلب 48-65 ساله بر اساس Score-T ستون فقرات به سه گروه سالم (تعداد=15)، استئوپنیک (تعداد=26) و استئوپروتیک (تعداد=30) تقسیم شدند. تعادل ایستا به وسیله صفحه نیرو، در دو وضعیت، ایستادن بر روی دو پا و ایستادن به صورت رومبرگ، با چشمان باز، برای 20 ثانیه، ارزیابی شد. انحراف معیار سرعت و دامنه جا به جایی مرکز فشار در دو جهت قدامی-خلفی و داخلی-خارجی و طول مسیر مرکز فشار اندازه گیری شد.یافته ها: انحراف معیار سرعت و دامنه جا به جایی در جهت قدامی- خلفی، در وضعیت ایستادن بر روی دو پا در گروه استئوپنیک و استئوپروتیک نسبت به زنان سالم افزایش معنی دار نشان داد (p<0.05). انحراف معیار دامنه جا به جایی در جهت قدامی- خلفی در وضعیت رومبرگ نیز در گروه استئوپروتیک نسبت به گروه سالم، افزایش معنی داری نشان داد (p=0.03). طول مسیر جا به جایی مرکز فشار هم در وضعیت ایستادن بر روی دو پا در دو گروه استئوپنیک و استئوپروتیک به طور معنی دار بیشتر از گروه سالم بود (p=0.05). کاهش میزان تراکم معدنی استخوان با افزایش نوسانات مرکز فشار همراه بود.نتیجه گیری: افزایش انحراف معیار دامنه و سرعت در راستای قدامی- خلفی و افزایش طول مسیر مرکز فشار که با کاهش تراکم مواد معدنی استخوان افزایش می یابد، می تواند ناشی از تغییر استراتژی های کنترلی زنان استئوپنیک و استئوپروتیک باشد. بررسی این تغییرات در ارائه راهکارهای مناسب درمانی برای پیشگیری از افتادن و شکستگی های استخوانی در بیماران استئوپروتیک ضروری است.

مقدمه: امروزه استفاده از دستگاه تهویه ی مکانیکی، اثر ویژه ای بر روی درمان بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه داشته است. مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی دو مد (Adaptive support ventilation) ASV و (pressure regulated volume controlled) PRVC، بر تغییرات همودینامیک و زمان جداسازی از دستگاه تهویه ی مکانیکی در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام شد. روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی یک سو کور تصادفی شده می باشد که در سال 1398-1397 در مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س) اصفهان انجام شد. جامعه ی آماری مورد مطالعه شامل 74 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه که به صورت غیر تصادفی انتخاب شدند، بود. سپس بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. پارامترهای دستگاه تهویه ی مکانیکی برای گروه اول روی مد PRVC و برای گروه دوم روی مد ASV تنظیم گردید. داده ها با استفاده از آزمون های Chi-square، T-test، Repeated measures of ANOVA و ANCOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تفاوتی بین دو گروه در زمان های مختلف بر اساس فشارخون سیستولی و دیاستولی و ضربان قلب، pH و HCO3، نمره ی RAMSY، وجود نداشت. اما آزمون آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات نشان داد که هم اثر زمان و هم اثر گروه بر SPO2 و PCO2 معنی دار بود. میانگین مدت زمان وصل به دستگاه تهویه ی مکانیکی و مدت زمان بستری در گروه ASV به طور معنی داری کمتر از گروه PRVC بود. نتیجه گیری: استفاده از مد ASV به نسبت بهتر از PRVC، باعث کاهش طول مدت بستری و ونتیلاسیون در بیماران شد.